Over gevoeligheid

Door huisarts: Dirk Jan van Wijk

“Dokter, als ik híer druk, heb ik dáár pijn,” persifleerde cabaretier Fons Jansen ooit de patiënt bij de huisarts in een van zijn sketches. “Nou, dan zou ik híer maar niet meer drukken,” was het logische advies van de dokter.

Analyse
Aan deze sketch moest ik deze week denken, toen een jongedame op mijn spreekuur kwam. Ze liet mij de resultaten zien van een analyse van haar urine en vroeg mij om commentaar op de uitslagen.

Ik vroeg haar waarom ze deze analyse had laten doen. Zij bleek regelmatig last te hebben van hartkloppingen en buikklachten nadat ze had gegeten. Ze wilde graag weten wat er toch met haar aan de hand zou kunnen zijn waardoor zij bij het eten van allerlei zaken zo’n last kon krijgen. Ze had al bloedonderzoek (normaal) laten verrichten en ook allergologisch onderzoek (geen allergie gevonden).

Nu zijn dokters van oudsher ‘piskijkers’, maar in dit geval was dat niet nodig. Ik deed het anders.

Feedback
Ik heb haar uitgebreid gecomplimenteerd met haar zeer gevoelige lichaam; steeds als zij iets at dat niet goed voor haar was kreeg zij daar immers direct feedback op? Hoe makkelijk is het dan om erachter te komen waar je lijf blij van wordt en waarvan niet?

De meeste mensen krijgen deze terugkoppeling helemaal niet. Of men krijgt het pas veel later in de vorm van een ziekte. Wanneer bijvoorbeeld iedereen direct zou merken hoe slecht suiker voor je lijf is (en als gevolg daarvan suiker zou mijden) dan zou type 2-suikerziekte waarschijnlijk niet voorkomen.

Signalen
Mede omdat we onze lijven van jongs af laten wennen aan ongezond eten en drinken, geeft ons lichaam ons niet meer goed aan wat goed is en wat niet. En als ons lichaam dat vervolgens tóch wel doet, negeren we meestal deze signalen.

Ons lichaam signaleert echter niet voor niets. Als je met je hand aan een hete kachel komt, doet dat pijn en trek je snel je hand terug. Gelukkig maar, want anders zou deze (meer) verbranden. Als we door bedorven eten gaan braken en diarree krijgen, gooien we de rest van dat eten in de vuilnisbak.

Logisch!

Het lijf is wijs
Maar als we ’s morgens wakker worden met een kater, nadat we de vorige avond te veel hebben gedronken, wat leren we daar dan van? Als we elke dag merken dat we te veel stress op het werk ervaren, welke consequenties trekken we daar dan uit?

Als we chronische pijn aan ons lijf hebben waarvoor geen medische verklaring is, is het dan logisch om te blijven zoeken naar een medische verklaring? Of is het logisch om de klacht met pillen te onderdrukken? Of is het toch het meest logisch om te luisteren naar wat je lichaam je probeert te vertellen?

Als je kiest voor negeren of onderdrukken van de klacht, zou het best zo kunnen zijn dat de klacht verergert of zich in een andere vorm of op een andere plaats presenteert.

Luister naar je lijf
Helaas heeft niet iedereen zo’n gevoelig lichaam als de eerdergenoemde jongedame. Maar laten we (ook als we een minder gevoelig lijf hebben) de signalen die ons lichaam wél afgeeft in ieder geval wél oppikken! Het is logischerwijs de moeite waard om te onderzoeken wat ons lijf ons wil vertellen. En daar vervolgens naar te luisteren. Ons lijf is wijs!

Dit is een column in de serie over gezondheids-onlogica