Thuisbij - het dagboek van Jan

Wat ooit als therapie is begonnen, mondde uit in een dagboek met boeiende en soms ontroerende verhalen. In deze column schrijft Jan Baaij over zijn dagen bij Thuisbij Uitgeest.

"Bij ons gezelschap gaan steeds meer mensen meedoen. Mooi zo, hoe krommer hoe beter."

Woensdag 18 april 2018

We zaten met de mannen aan de ene kant van de tafel bij Thuisbij. Het gevolg van deze keuze was dat de vrouwen aan de andere kant van de tafel zaten. En niet noodzakelijk gevolg van deze keuze was dat wij mannen aan de stilte-kant zaten en dat de dames aan de herrie kant zaten. De dames besteedden de aandacht deze ochtend aan de ziektes die een mens kan lijden, zoals daar zijn het verschijnsel kalknagel. We genoten van dat verschijnsel in alle soorten en maten. En we kregen ook alle mogelijke raadgevingen op ons figuurlijke bordje, zoals de bezoeken aan alle mogelijke geneesheren cq geneesdames.

Wat ook langs kwam, was het fenomeen telefoon. Dat je dat ding op alle mogelijke manieren kunt benutten. En dat je dat ding steeds "moet" benutten en er niet op moet wachten. Dat ding is er om altijd te beantwoorden.

Ondertussen werd er aan het aanrecht driftig 'gekookt'. Ik wil daar niet de hele receptuur van behandelen, maar er ging aan het eind witte wijn in het mengsel van aardappelen en wortel. Maar dat heet niet dat je dat erin doet, nee, je moet het geheel met witte wijn afblussen. En ik kan de lezers laten weten dat dat een 'verrukkuluk' eindresultaat oplevert.

Weer ondertussen waren Anne en Jan zoals iedere woensdag en vrijdag aan het cryptogrammen geslagen. Deze ochtend met assistentie van Ilona en Winnie. Voor degenen die niet weten wat het hoofdkenmerk van cryptogrammen is, zij hier nog een keer uitgelegd, dat de kortste omschrijving is dat je vooral 'krom' moet denken. Bij ons gezelschap gaan steeds meer mensen meedoen. Mooi zo, hoe krommer hoe beter. Dan kom je vanzelf bij de oplossing. Ik zou nu (15.30 uur) niet zo gauw een voorbeeld noemen. Van morgen wist ik het moeiteloos wat ik moest bedenken bij 'rommelzolder'. Maar ik heb geen Anne of Ilona als helpers bij de hand.

Tegen de muur van Thuisbij stond vanmorgen in onze woonkeuken een aantal schilderijen. Het ene nog fleurrijker dan de ander. Daarvoor was Rob, de Thuisbij-Franchiser, aankomen lopen met een grote boor en een doos haken en ogen. Toen ik wegging, hadden Rob en Frans hun werk gedaan en hingen de schilderijen keurig in de tuin tussen de woning van Rob en Ilona en Thuisbij. Zo praten wij niet over de kunstmuur, maar over kunst in het Achterom. Maar het kan ons niet schelen wat men er tegen zegt of niet zegt. Het is gewoon een mooie opfleuring van het geheel. Je loopt er met plezier langs. Niet dan?

Lees alle dagboek verslagen op http://uitgeest.thuisbij.eu/dagboek-van-jan