Thuisbij - het dagboek van Jan

Wat ooit als therapie is begonnen, mondde uit in een dagboek met boeiende en soms ontroerende verhalen. In deze column schrijft Jan Baaij over zijn dagen bij dagbesteding Thuisbij.

Wij hoopten stilletjes dat Iona en Rob nog minstens tien koppeltjes aan vrienden hadden die zo nodig iets wilden vieren.

Woensdag 31 mei 2017

De woensdag en de vrijdag zijn mijn zogenaamde Thuisbij-dagen. Deze woensdag had bovendien de bijnaam Bruiloftwoensdag. Vorige week vrijdag was heel speciaal, Thuisbij was namelijk gesloten. Ilona en Rob waren die vrijdag in Apeldoorn omdat ze daar gasten waren op de bruiloft van Tamara en Frank. En je kunt dat niet goed combineren met het runnen van een Uitgeester dagopvang. Wij, het dagelijkse bestuur van Thuisbij, hadden hun uitstapje goedgevonden op voorwaarde dat wij een uitgebreid verslag kregen. Nou, dat kregen wij.

We zullen u, geachte lezers en lezeressen, de details besparen om de eenvoudige reden dat Ilona dat met ons ook gedaan had. We kregen nog net uitleg van het begrip 'senioren-blond' maar dat was het dan ook. Het feest werd gehouden in het Stadscafé van Apeldoorn. We kregen de foto's te zien en snapten wat er zo leuk is aan een stadsbruiloft in Apeldoorn. Je moest wel goed kijken, want telefoon-foto's hebben het kenmerk dat ze nu eenmaal wat aan de donkere kant zijn. Maar de geslaagde uitleg van Ilona bij de plaatjes vergoedde veel. Geef maar toe dat je niet meteen snapt wat een van de gasten dansend op de draaitafel van de dj moest doen. Maar gelachen dat ze hebben, niet te kort….

Dat deden wij woensdagochtend in Thuisbij ook niet te kort. We hadden namelijk die ochtend in Thuisbij twee jarige jobben in ons midden. Mijn chauffeuse José vertelde namelijk heel trots, dat zij en Ilona die dag hun 17-jarige trouwdag vierden. Dat vierden wij natuurlijk spontaan mee. Met Monchoutaart bij de koffie en een lied uit volle borst.

De middagmaaltijd was helemaal af! Rendang met sajoer-boontjes van het huis. Thuisbij-ers die al langer lid van de club zijn, kennen dat gerecht al. Inclusief de typische Thuisbij-smaak á la Ilona. Dat zijn van dit maaltijden waarbij met grote regelmaat smakelijke stiltes vallen. En kwaliteitswoorden als 'goddelijk' en 'verrukkelijk'.

Nee, we hoefden niet toe te geven, dat we moe waren. Nee hoor, van ons hoefde Thuisbij echt niet gesloten te zijn als er ergens op de Veluwe of zo een feestje gevierd moest worden. Wij hoopten stilletjes dat Iona en Rob nog minstens tien koppeltjes aan vrienden hadden die zo nodig iets wilden vieren. Kom maar op, zouden wij willen zeggen. En omdat Thuisbij niet steeds op slot kan voor een feestje, bieden wij bij deze aan dat feestje op z'n Thuisbij's in een eenvoudig nevenzaaltje te willen vieren. En nee, wij zijn niet van plan op de tafel te gaan dansen.

Lees alle dagboek verslagen op www.thuisbij.eu/dagboek-van-jan