Column Monique Teeling - Vrouwenvoetbal

Laten we 't eens hebben over vrouwenvoetbal. De afgelopen tijd heeft heel Nederland zich kunnen laven aan een nieuw soort gekte. We waren het al een beetje gewend van de mannen want zodra er een kampioenschap in beeld komt en Nederland mag mee doen (is niet altijd het geval) dan komt de gadgetmachine op gang, doen wij graag mee met schreeuwen van 'aanvalluuuu', het meezingen met liederen en het uitdossen in oranje lappen. Ik keek vroeger al met mijn vader naar belangrijke wedstrijden en had graag de sport zelf beoefend, hield zelfs plakboeken bij waarin Cruijff en Neeskens de hoofdrol speelden. Toch ging ik nooit bij een club. Misschien bestond die mogelijkheid wel maar ik was er in ieder geval niet van op de hoogte. Nu de leeuwinnen flink van zich laten horen, komt er weer een soort 'ik-wil-daarbij-gevoel' naar boven dat uiteraard niet gaat gebeuren maar wel prettig nostalgisch aanvoelt. Door televisie maak ik een beetje deel uit van de speelsters en leef helemaal mee. Waar ik moeite mee heb is hoe mannen op het vrouwenvoetbal reageren. De denigrerende opmerkingen zijn niet van de lucht en het getuigt van een arrogantie die niet rechtop door de deur kan.

Okay, een paar uitspraken dan: "Zonde van het gras", "vrouwenvoetbal wordt ons door de strot geduwd" en "Hugo Borst vindt het zelfs niet om aan te gluren". Alsof het mannenvoetbal zo gezellig is om naar te kijken. De heren voetballers gaan liggen zodra ze aangeraakt worden en schelden vol overgave de scheidsrechter verrot als een beslissing hun niet aanstaat. Er zijn bepaalde landen waar de spelers regelmatig een staaltje mediterrane pijnbeleving laten zien en gillen om niks. Hier straalt wat mij betreft weinig tot geen plezier vanaf. Dat plezier wordt alleen gehaald uit de miljoenen die op hun bankrekening verschijnen. De dames daarentegen hebben er zichtbaar lol in, piepen niet bij elk pijntje en troosten heel sportief de tegenpartij als die van hen verliest. Mijn man, zoon en schoonzoon zijn … tja … voetbalkenners en hebben daarom volgens hen het volste recht commentaar te leveren op de nationale damesploeg. Dat gaat zo.

"Sorry maar dit wil je toch niet vergelijken met herenvoetbal?" of lacherig: "Ze doen wel hun best hoor maar het lijkt nergens op." Of: "WK vrouwenvoetbal, nee zeg daar kijk ik niet naar, beetje jammer van mijn tijd." Als ik honend zeg dat zij er zelf niets van zouden bakken tegen deze dames dan is het antwoord: "Zet ze tegen het eerste van FC Uitgeest en ze worden afgemaakt hahaha." Ze vinden zichzelf vreselijk grappig en bij iedere fout die ze toevallig onder ogen krijgen via een sportapp (want oh nee ze kijken er niet naar) roepen ze hoe stom zo'n voorzet werd gegeven en hoe dom er is verdedigd.

Mannen ik heb nieuws voor jullie, wij zitten niet op jullie commentaar te wachten.

Wij genieten!