Thuisbij - het dagboek van Jan (woensdag 18 oktober)

Wat ooit als therapie is begonnen, mondde uit in een dagboek met boeiende en soms ontroerende verhalen. In deze column schrijft Jan Baaij over zijn dagen bij dagbesteding Thuisbij Uitgeest.

Tijdens het korte ritje in de Thuisbij-taxi naar Geesterheem leer ik dat haar naam van de oma's Catharina en Anna komt.

Woensdag 18 oktober 2017

De ochtendwasbeurt werd verzorgd door Sanne. Ze is nog in de 3-jarige leer voor het vak. Alles wat in de ware leer past mag ze nog niet. Maar wassen en de rest van het vak doet ze al pittig, net als mij aankleden en het bed opmaken. Ze heeft ook al aardig haar praatje klaar. En op verzoek poedelt ze ook mijn voeten. Tegen de tijd dat ik opgehaald word, zit ik al te wachten in de hal van Geesterheem. Als José voorrijdt, stap ik al naar buiten. 'Op naar de koffie' zegt ze als ze de auto start. Dat klinkt als muziek in de oren na de goed bedoelde, maar o zo (k)oude thee bij het ontbijt.

De ontvangst bij Thuisbij is zoals altijd hartelijk. Dat mag klinken als een dooddoener, maar dat is het echt niet. Na de koffie wordt de open dag bij Thuisbij Limmen geëvalueerd. Er blijken meer dan 200 bezoekers geweest te zijn. En Anette heeft de namen van 20 nieuwe, enthousiaste vrijwilligers op een lijstje staan, ze kan dus lekker starten.

We begroeten ook onze trouwe viervoeter Harrie. Als we later tegen twaalf uur ons middagmaal gaan eten, moet Harrie achter de tussendeur wachten. Hij doet dat nog met enig protest, maar het lukt. Tenslotte mag Harrie een wil hebben, maar Ilona is de baas, alleen moet Harrie dat nog leren. Omdat Harrie zich in de korte tijd dat hij bij ons woont, heeft laten merken, dat hij tamelijk clever is, hebben wij goede hoop dat hij zijn afzondering tijdens het middagmaal leert accepteren. Of minstens dat hij met zijn honden-muiltje van onze maaltijd af moet blijven. En dat hij leert accepteren dat hij een beetje ruim bij onze Sjaan vandaan moet blijven. Het is best dat hij laat merken dat hij van Sjaan houdt. Maar dat betekent nog niet dat die liefde wederzijds is.      

Pas als het middagmaal door de Thuisbijers genuttigd is, mag Harrie weer bij de mensen. Die leven zich nog net uit op de schaaltjes met vanillevla voorzien van een toefje slagroom. Als dat zo te horen met smaak opgehapt is, kan de pauze (o.a. op de ligstoelen) genoten worden. Anca meldt zich om mij naar Geesterheem te brengen. Tijdens het korte ritje in de Thuisbij-taxi naar Geesterheem leer ik dat haar naam van de oma's Catharina en Anna komt.

Klaas gaat achter het raam zitten wachten. Hij wordt op de afgesproken tijd opgehaald. En waar Klaas niet van houdt, is dat ze hem vergeten. Niet dat dat al een keer gebeurd is. Oh nee, maar dat wil Klaas graag zo houden!

Lees alle dagboek verslagen op uitgeest.thuisbij.eu/dagboek-van-jan