Thuisbij - het dagboek van Jan

Wat ooit als therapie is begonnen, mondde uit in een dagboek met boeiende en soms ontroerende verhalen. In deze column schrijft Jan Baaij over zijn dagen bij Thuisbij Uitgeest.

"Om deze non-kennis te demonstreren, zongen de dames aan de kop van de tafel mij luide toe met tut-hola-moppies."

Vrijdag 26 oktober 2018

Gelukkig was Hanny aan de late kant. Daardoor kon ik lekker laat wakker worden en opstaan. Ik had zelfs alle tijd om op de bekende ontwaakstoel verder wakker te worden. Ik had zelfs nog tijd om een paar keer van de stoel heen-en-weer te lopen en allerlei dingen te doen die ik in eerste instantie vergeten was, zoals mijn oortjes indoen. Het miezerde toen wij met de rolstoel naar buiten rolden. Met mijn 'eigen' rolstoel welteverstaan. Die had Margreet 'geleend' bij de Medipoint-winkel in Heemkerk. Deze stoel op wieltjes is het komende halfjaar voor mij persoonlijk. Dan kunnen we ons in die tijd oriënteren op de aanschaf van een geheel eigen stoel. Ik heb er wel minstens dubbele gedachten bij. Ten eerste kan ik altijd zonder bij iemand te bedelen 'mijn' stoel pakken. Maar het betekent ook dat ik 'toegeef' dat ik voortaan bij de invalide Nederlanders hoor. Wat een geluk dat Margreet een rijbewijs heeft. Ze mag wel uitkijken dat ze dat op tijd vernieuwt.

Bij Thuisbij zijn ze erg muzikaal. Er wordt wat afgezongen. Helaas bestaat het repertoire uitsluitend uit het genre 'Kun je nog zingen, loei dan mee.' De zingende Thuisbij'ers blijken niet op de hoogte te zijn van mijn muzikale voorkeur. Om deze non-kennis te demonstreren, zongen de dames aan de kop van de tafel mij luide toe met tut-hola-moppies. Na elk moppie dacht ik dat we er waren. Maar nee hoor, ze wisten er nog een. En daar gingen ze weer. Ik weet niet welk gezang zij nu zouden galmen. Maar de blijde galmers wel. Zij galmden er lustig op los. 'In't stille dal, in 't groene dal'.

Ondertussen stond Erica een van haar bekende heerlijke gerechten te kokkerellen. Een normaal mens kookt hoogstens één keer per jaar een spruitjesschotel. Maar Erica kent eindeloze spruitjesgerechten, zodat zij er minstens voor elke vrijdag één kan klaarmaken. En anders varieert zij er moeiteloos zo nu en dan een kapucijnerschotel tussendoor. Heerlijk. Jan zijn vrouw mag graag een vorkje van Erica's kookprestaties meeprikken.

Ik heb voor het eten samen met mede-Thuisbij'er Winnie getracht een cryptofilippine op te lossen. We deden vreselijk ons best, maar het bleef behelpen. Wij waren zo te zeggen allebei blij dat de tafel gedekt moest worden. Gelukkig is er volgende week vrijdag een nieuwe krant met een nieuwe puzzel. Wie dan leeft, wie dan zorgt.

Lees alle dagboekverslagen op http://uitgeest.thuisbij.eu/dagboek-van-jan