Jan Baaij over zijn dagen bij dagbesteding Thuisbij

Wat ooit als therapie is begonnen, mondde uit in een dagboek met boeiende en soms ontroerende verhalen. In deze column schrijft Jan Baaij over zijn dagen bij dagbesteding Thuisbij.

"Het is dan waarschijnlijk wel geen Bevrijdingsdag, maar misschien gaan wij voor die gelegenheid wel de vlag bij ons uithangen." Vrijdag 5 mei 2017

Het wordt een beetje saai, maar ik zat al vroeg klaar op mijn stoeltje voor de ochtendwas. De zuster van dienst vond dat ik daar lang genoeg had gezeten en voegde de daad bij het woord en trok mij geweldig voor. Ik zat binnen de kortste keren kant en klaar, gepikt en gesteven op de Thuisbij-taxi te wachten. Ik zat aan de tafel in de hal klaar en heb zelfs zitten praten met een wildvreemde Geesterhemer die ook zat te wachten.

De inhoud van dat gesprek weet ik niet meer, alleen dat hij net als ik zat te wachten, maar niet op een taxi. Hij zal te wachten op het voortschrijden der tijd. Die schrijdt wel maar langzaam. Heel langzaam.

Daar was de Thuisbij-taxi, bestuurd door Rob van Truus. Ik werd keurig afgezet en mengde mij in de gesprekken. Op deze Thuisbij-dag was het Bevrijdingsdag. Maar tot onze teleurstelling was er niet eens taart bij de koffie. Daar wisten Frans, Anne en ik wel wat op. Wij haalden onze portemonnees te voorschijn. Op Bevrijdingsdag hoort er taart te zijn. Er was toch zeker iets te vieren. Onze gastvrouw Erica was even later op weg in de bedrijfsauto van Thuisbij naar Bakker Putter en weer even later naar het pand van Thuisbij inclusief twee dozen taart, namelijk een slagroom- en een mokka-taart. Het was dan volop feest aan de tafel van Thuisbij.

Nog later zaten wij aan de middag-dis-tafel klaar om aan te vallen aan de maaltijd, die in dit geval door de moeder van Ilona was bereid. Moeder Wilma was bij ons te gast. Altijd een feest. Ze heeft voor de volgende keer, dat ze bij dochterlief te gast is, beloofd een speciaal soort brood/gebak mee te brengen uit Overijssel. En ze gaat dat echt niet vergeten, wij gaan haar daar fijntjes aan herinneren. Het is dan waarschijnlijk wel geen Bevrijdingsdag, maar misschien gaan wij voor die gelegenheid wel de vlag bij ons uithangen. Wij van Thuisbij zijn heel goed in het verzinnen van redenen voor taart-toe.

Net zo goed als we goed zijn in het verzinnen van hemelse gerechten, en dat liefst een week van te voren. Iedere vrijdag heeft Ilona aan het eind van de maaltijd een kladblokje voor zich liggen, wij roepen lekkere happen en Ilona schrijft. Dat gebeuren is altijd een feest. Zo komt namelijk ieders voorkeursgerecht minstens een keer per maand aan de beurt. U begrijpt; eten koken is nooit saai bij Thuisbij. Nee, gerechten kiezen/koken is altijd een feest bij Ilona.

Lees alle dagboek verslagen op www.thuisbij.eu/dagboek-van-jan