Thuisbij - het dagboek van Jan

Wat ooit als therapie is begonnen, mondde uit in een dagboek met boeiende en soms ontroerende verhalen. In deze column schrijft Jan Baaij over zijn dagen bij Thuisbij Uitgeest.

"Hoe goed bedoeld een gevonden onderdak ook is, het soms een pijnlijke scheiding van man en vrouw blijft, die soms vele jaren getrouwd waren."

Rolstoel-duwster Anca was aan de late kant vanmorgen, tenminste dat idee had ik. We snoerden van alles (dat wil zeggen: de sjaal, de pet en dikke winterjas) lekker vast en we gingen de voordeur van Geesterheem uit. We waren nog maar net de voordeur uit en halverwege de dokter Brugmanstraat toen we zo'n 100 meter voor ons mede-Thuisbijer Tinie met kwieke pas richting de Protestante kerk zagen lopen. Ik trachtte haar te beroepen, maar dat lukte pas ter hoogte van de genoemde kerk. Maar toen was het ook meteen bingo. We begroetten elkaar als oude bekenden. Met een blij gemoed stapten we achter elkaar bij Thuisbij naar binnen. Kun je nagaan hoe blij we zijn met ons gezellige opvanghuis. En wij niet alleen, alle bewoners van het knoertgezellige huis. Met recht heet het Thuisbij.

Aan het aanrecht nam Anca haar vertrouwde plaats aan het aanrecht in, tussen de telefoontjes door geassisteerd door Ilona. Wij aan de tafel lazen de krant of speelden een of ander bordspel of probeerden de puzzel in een van de kranten op te lossen. Dat laatste werd gedaan door Jan en Anne met behulp van de Ipad. Het is natuurlijk niet helemaal eerlijk, maar het schiet wel op. Wat mij wel een raadsel is, is het feit dat er ondertussen behoorlijk luide gesprekken van de ene kant van tafel met de gezetenen aan de andere kant van de tafel gevoerd worden.

Soms zijn dat eerlijke, openhartige gesprekken. Zo hoorden we dat een tafelgenoot een lief onderdak heeft gevonden in een huis in Heerhugowaard. Er is vooral veel begrip voor het feit, dat hoe goed bedoeld een gevonden onderdak ook is, het soms een pijnlijke scheiding van man en vrouw blijft, die soms vele jaren getrouwd waren. En kom in zo'n laatste geval niet aan met 'alles went'. Oké, als het op den duur uiterlijk went, dan blijft het een kwestie van veel verdriet. En ook in het opvangen van dat vele verdriet is Thuisbij een goed tehuis, waar bijvoorbeeld een knipoog van begrip, waar een arm op een schouder soms wonderen doet, waar iedereen begripvol de tranen bij een ander ziet.

Lees alle dagboek verslagen op http://uitgeest.thuisbij.eu/dagboek-van-jan.