“Even uitzingen, maar de mensen missen het wel”

Door corona moeten we dingen missen, ben je thuis aan het werk, of zijn er misschien mensen om je heen ziek geworden of overleden. Je kunt er chagrijnig van worden. Toch zijn veel mensen, ook in Uitgeest, optimistisch en blij. In deze rubriek bellen we de komende weken met zo’n blije Uitgeester. In deze aflevering Yvonne Hoogeland, voorzitter van de Stichting Meet & Eat Uitgeest.

Door: René Vermeer

“Hee, dan moet je mijn man ook kennen” is het vrolijke begin van mijn gesprek met Yvonne. Wat blijkt? Haar man woonde twee huizen verderop in de straat in Beverwijk waar ik als puber woonde. Zelf is Yvonne ook geboren in Beverwijk maar al sinds haar vijfde jaar woonachtig in Uitgeest. Yvonne Hoogeland, een heerlijk kordaat type met het hart op de juiste plaats.

Yvonne Hoogeland runt als voorzitter samen met tientallen vrijwilligers de Stichting Meet & Eat in Uitgeest. De stichting stelt zich ten doel om kwetsbare, (vaak) oudere en eenzame inwoners van Uitgeest met elkaar te verbinden door het organiseren van gezamenlijke maaltijden in de parochieruimte van de rooms-katholieke kerk in Uitgeest, De Klop. Maar ook door op locatie te koken, zoals bijvoorbeeld voor de Stichting Woongroep De Brug, die in een locatie aan de Dokter Brugmanstraat onder begeleiding plaats biedt aan negen bewoners met een beperking, of gewoon bij mensen thuis.

“Zelf ben ik in 1959 geboren op de Hoflanderweg in Beverwijk. Daar stond destijds een metaalfabriek waar ook mijn vader werkte. Wij woonden op het terrein van de fabriek in een soort woonwagen. De woningnood was groot dus dit was een mooie oplossing. Toen ik vijf jaar was kregen we een woning in Uitgeest. Ik zat op de protestantse school en herinner me vooral meester Diederik uit de derde klas. Stiekem waren wij meisjes best een beetje verliefd op die jonge, leuke meester. Na de lagere school ging ik naar de Huishoudschool in Assendelft. Daar leerden we koken maar ook kregen we lessen techniek. Mijn man Bert leerde ik kennen in De Kajuit. Hij kwam op zijn Yamaha helemaal uit Beverwijk en ik vond hem ontzettend stoer. We zijn getrouwd en hebben twee zoons gekregen. Toen we later verhuisden naar de Hogeweg ben ik een pedicure- en schoonheidssalon begonnen. Toch miste ik wat. Toen er destijds een advertentie voorbijkwam van het Rode Kruis waarin vrijwilligers werden gezocht om één keer in de maand te koken voor mantelzorgers in Uitgeest, heb ik direct gereageerd.

In 2017 gaf het Rode Kruis aan dat ze de organisatie van dit soort activiteiten wilde afstoten. Ik heb daarna samen met Aad Visbeen het stokje overgenomen. Ryan Buys en Ursula Hendriks deden samen met andere vrijwilligers hetzelfde maar dan vanuit de katholieke kerk. Toen zij na 25 jaar deze prachtige activiteit stopten hebben wij de groepen samengevoegd. Zo kregen we dus tweemaal in de maand vijftig mensen in De Klop om samen te genieten van een door onze vrijwilligers bereide maaltijd. Nu zouden we dolgraag vier keer in de maand een groep van 25 mensen willen bedienen maar dat is vanwege de huidige maatregelen onmogelijk. Jammer hoor, want we zien en horen dat de eenzaamheid en onzekerheid onder ouderen toeneemt. Wij blijven daarom in contact met mensen door kleine geschenkjes of kaartjes langs te brengen. “Ze moeten het helaas nog even uitzingen.” Wilt u het werk van deze prachtige stichting steunen? Ga naar www.meeteneat.com