Hoera! Vijf jaar Thuisbij Uitgeest

UITGEEST - Een gezellige huiskamer vol senioren. Een aantal zit gezellig te keuvelen onder het genot van een drankje, het is tenslotte borreltijd. Een oudere heer maakt een puzzel aan de eettafel en een dame leest de Libelle op een van de relaxstoelen met haar benen omhoog. Ze voelen zich thuis bij Thuisbij Uitgeest, een dagbesteding voor ouderen met geheugenproblemen die zelfstandig wonen.

In 2016 maakte Ilona Rijkens haar droom waar: een dagbesteding die voelt als een verlengstuk van hun eigen huis. Een gezellige woonkamer waar alles mag en alles kan: “Daarom gebeurt hier ook veel”, glimlacht Ilona. Er bestaat een dagindeling in grote lijnen, maar tussendoor mogen de cliënten doen wat ze willen: met de hond wandelen, aardappels schillen voor de gezamenlijke maaltijd, een puzzel maken of bijvoorbeeld een rondje fietsen op de duofiets.

Het ochtendtelefoontje: een fijn begin van de dag
“Als een van onze cliënten verdrietig is opgestaan dan hoeft diegene natuurlijk niet een halfuur later een gezellig spelletje te doen”, legt Hanny uit, werknemer van het eerste uur. De cliënten worden ’s morgens gebeld met de vraag of ze lekker hebben geslapen en of ze klaarstaan om opgehaald te worden als ze zelf niet kunnen komen. Dit is een heel belangrijk telefoongesprek waarin de medewerkers al kunnen peilen hoe de cliënt zich voelt; de dagindeling wordt hierop aangepast.

Tussen 09.00 uur en 10.00 uur druppelen de ouderen binnen en daarna wordt er gezamenlijk koffie gedronken. Tussen de middag wordt de maaltijd bereid waarbij cliënten die het leuk vinden kunnen helpen. Na de maaltijd gaan de meeste bewoners even ‘op tuk’ in de relaxstoelen. “Wij merken dat de cliënten zich hier echt thuis voelen”, aldus vrijwilligster Truus. Ook zij is er vanaf het eerste uur bij, ze speechte zelfs tijdens de opening. Aan het einde van de dag wordt er gezamenlijk iets gedronken en daarna gaan alle cliënten weer op huis aan.

Thuisbij: vóór het dorp, dóór het dorp
Dit gebeurt allemaal met hulp van een aantal bevlogen vrijwilligers, 25 in totaal en bijna allemaal Uitgeesters. Zij zijn heel belangrijk voor Ilona: “Wij draaien het hier om. Wij hebben geen ‘vacature’ voor een taak maar vragen de vrijwilligers naar hun interesses en dan wordt er een taak gezocht die bij ze past.” Cliënten kunnen niet zonder vrijwilligers maar voor veel vrijwilligers geldt dat ze ook niet zonder de cliënten kunnen. Thuisbij is een dagbesteding vóór het dorp maar ook dóór het dorp. Mantelzorgers en familie worden nauw betrokken bij de dagbesteding en Thuisbij heeft ook een goede wisselwerking met de gemeente, de casemanagers en de huisartsen. “Je weet elkaar te vinden en je helpt elkaar waar nodig”, aldus Ilona.

Het leven vieren in voor- en tegenspoed
Als er herinneringen worden opgehaald zie je Ilona, Truus en werknemers Sandy en Hanny stralen. Ze denken bijvoorbeeld terug aan een van de eerste cliënten: Jan Baaij, bekende Uitgeester en dagboekschrijver over zijn tijd bij Thuisbij. “Op 3 februari, mijn verjaardag, schreef hij zijn eerste dagboek”, herinnert Ilona zich. Het eerste dagboek was gelijk een ode aan Ilona en aan Thuisbij en is te lezen op de website van Thuisbij, waar de dagboeken van Jan zijn vereeuwigd.

Ook denken ze terug aan de destijds 93-jarige Winnie, een zeer bereisde en zelfstandige carrièrevrouw zonder kinderen. De vrouw die haar hele leven alleen was geweest ging met lood in haar schoenen naar Thuisbij. De weerstand maakte al gauw plaats voor geluk. Ze sprak de befaamde woorden: “Oh, ik heb weer vrienden!” “Als je iemand gelukkig zag dan was zij het”, vertelt Hanny weemoedig.

De vijf jaar Thuisbij wordt niet alleen gekenmerkt door leuke herinneringen. Veel cliënten zijn Thuisbij inmiddels ontvallen en dat doet pijn. Recent stierf een cliënt onverwachts en dat verdriet wordt met elkaar gedeeld. Er wordt samen gehuild en iedereen biedt elkaar troost. Zo delen we dagelijks lief en leed met elkaar. Thuisbij voelt als één grote familie.

Tekst: Margreeth Anema