Thuisbij - het dagboek van Jan

Thuisbij - het dagboek van Jan

Wat ooit als therapie is begonnen, mondde uit in een dagboek met boeiende en soms ontroerende verhalen. In deze column schrijft Jan Baaij over zijn dagen bij Thuisbij Uitgeest.

"Niet storen leken ze woordeloos te zeggen. Ze hadden belangijker zaken te doen!"

Vrijdag 29 juni 2018

Toen mijn ophaaldame van vandaag en uw chroniqueur van vanmorgen bij Thuisbij aan kwamen lopen stonden bouwheer Rob en zijn rechterhand al achter het oranje-doek op de steiger in de Achterloet. Ze keken er een beetje moeilijk bij, maar ze stonden ook voor een ingewikkelde klus. De gemiddelde klus in de bouw gaat nog maar als je bij een gevel aan het begin van een boerenvlechting metselwerk staat, sta je voor het stelwerk van een complete gevel. Daar valt niet mee te spotten, dat is vakwerk, van beneden tot boven.

Uw dagboek-schrijver is slechts een eenvoudig mens die verhaaltjes schrijft. Bij hem vergeleken zijn Rob en zijn assistent vaklui, vandaar die moeilijke blik. Maar toen wij Thuisbij-ers aan ons 'verrukkuluke' middagmaal zaten waren de mannen nog steeds doende aan hun meesterwerk. En heus, dat is andere koek.

Ondertussen is Marrigje gearriveerd voor haar Vrijdagse Pilatus-les. Ze heeft vorige week even overgeslagen, maar haalde dat heden dubbel en dwars in. En dat bij een binnentemperatuur van 24,5 graden. Maar wij van Thuisbij zijn niet voor een kleintje vervaard. Gezeten aan de grote tafel in de bekende kamerkeuken deden we gewoon ons best. Dat maakte indruk.

De visite – twee vrouw sterk - uit Apeldoorn stond ademloos toe te kijken hoe wij bijvoorbeeld 30 keer onze handen zover wij konden reiken boven onze hoofden hieven. Eerlijk waar 30 keer! Dat is andere koek dan het stelwerk regelen van het gemiddelde metselwerk. Maar, het zij probleemloos toegegeven, ieder zijn vak!

Uit Apeldoorn was vandaag kijkvisite bij Thuisbij te gast. De aanwezige Thuisbij-ers legden graag uit hoe het allemaal begonnen was en hoever het zover gekomen was. Wij vertellen dat verhaal graag elke keer opnieuw. Heel graag! Omdat het ons eigen verhaal is, dat niks bijzonders is, vinden wij. Maar de gasten vinden het steeds weer heel bijzonder en willen het steeds weer opnieuw horen.

Nog een gast vandaag, Natasja. Zij was net terug van vakantie, 3 weken Italië. Zij had haar verhaal al uitgebreid via haar telefoon-tekst verteld en wilde het graag nog een beetje toelichten aan de aanwezige nieuwsgierigen. Het werd een prachtig verhaal over onder andere het overgebrachte Huisje van Loreto, een bedevaartsoord in Italië. De geïnteresseerden luisterden geboeid.

En wij hoopten dat Natasja binnenkort weer een keer bij ons komt koken. Dat is ook ademloos lekker. Natasja is van menige markt thuis. Het idee, dat Thuisbij binnenkort weer eens aan een kook-beurt toe is, doet ons het water bij voorbaat door de mond lopen.

Toen ging de deur bij ons open. Rob en zijn helpende hand liepen dwars door onze eetkamer de trap op naar boven, de een droeg een balk hout, de ander een decoupeer-zaag. Niet storen leken ze woordeloos te zeggen. Ze hadden belangijker zaken te doen!

Lees alle dagboek verslagen op http://uitgeest.thuisbij.eu/dagboek-van-jan