Monique Teeling - Mars

Het voorjaar komt er aan. De zon schijnt en ik meen te voelen dat het warmer wordt, in ieder geval blijft het alweer langer licht. Spiedend taxeer ik de te snoeien bomen en struiken in mijn achtertuin. Daar krijg ik nog wel een paar dagen werk aan vermoed ik. Ik knip met mijn snoeischaar alles wat uitsteekt tot op het bot terug. Als dat dan achter de rug is, wil ik basilicum, peterselie en tijm kweken in zo'n grote stoere terracotta pot. Dan roep ik tijdens het koken trots tegen een gezinslid: "Haal jij even wat takjes basilicum uit de tuin alsjeblieft?" Ik heb ook wel eens zo'n supermarktpotje op het aanrecht staan maar dan moet je weer opletten dat er niet van die vlugge vliegjes uit opstijgen. Ach het meeste groeit toch best makkelijk.

Heel anders schijnt dat op de planeet Mars te zijn las ik een paar weken geleden in de krant. De mens wil in de toekomst een nederzetting op Mars bouwen. Daarom hebben onderzoekers van Wageningen Universiteit een kaart gemaakt van de bodemgesteldheid voor Marslandbouw. Eh pardon… Marslandbouw? De halve wereldbevolking komt om van de honger en wij gaan onderzoeken waar op de rode planeet rucola het beste woekert? Zullen we niet eerst op aarde de zaken fixen? Maar men is bloedserieus daar in Wageningen en er is zelfs een kaart samengesteld met allerbeste landbouwlocaties. Een dingetje is overigens wel dat Marsgrond niet bijzonder geschikt is voor het telen van groente vanwege te weinig stikstof in de bodem. Dat moeten de aardbewoners of kolonisten, zoals ze worden genoemd, dan even zelf meenemen in de vorm van menselijke poep die tijdens de raketreis door astronauten wordt verzameld. De reis duurt per fusieraket circa 250 dagen dus invriezen maar die herrie. Nog een minpuntje, kleintje maar hoor, is dat er ladingen perchloraat en zware metalen als kwik, cadmium en lood in de Marsgrond zitten alleen weten ze nog even niet precies waar. Die groenten moeten ondergronds verbouwd worden als bescherming tegen kosmische straling, wegens het vrijwel ontbreken van een magnetisch veld en atmosfeer. Mochten ze dat probleempje oplossen dan zitten ze nog met een temperatuur van pak 'm beet min 60 graden Celcius. Ik lees dat de onderzoekers van Wageningen het erg leuk vinden om verschillende labdata te koppelen om zo een duidelijk beeld van de mogelijkheden te krijgen. Fijn dat tenminste íemand er lol in heeft hier mee aan de slag te gaan. In het uiterste geval wil men de mens aan Mars aanpassen. Beetje sleutelen aan de genen van astronauten zodat ze bijvoorbeeld beter bestand zijn tegen straling. Dat alles om ons voortbestaan veilig te stellen. Voor de goede orde Ik. Ga. Niet. Naar. Mars! Ik wil niet de rest van mijn astronautenleven binnen blijven. Ik wil gewoon gezinsleden kunnen opdragen in de tuin basilicum te gaan halen. En snel een beetje.