Thuisbij - het dagboek van Jan (23 maart 2018)

Wat ooit als therapie is begonnen, mondde uit in een dagboek met boeiende en soms ontroerende verhalen. In deze column schrijft Jan Baaij over zijn dagen bij Thuisbij Uitgeest.

"Lekker als je zo op iemand kon rekenen. Dat zijn de echte brengers van de goede boodschap."

Vrijdag 23 maart 2018

De ophaalchauffeur was zoals gewoonlijk op vrijdag autobestuurder Rob. Ik had weer een keer vergeten mijn oortjes in te doen, dus kon ik op hem rekenen als kamervisiteur en batterijen-ophaler. Lekker als je zo op iemand kon rekenen. Dat zijn de echte brengers van de goede boodschap. In een mum van tijd was hij heen en terug met mijn kunst-oortjes. Even later werden we gezellig begroet door de al aanwezige Thuisbij-ers.

Bij de koffie bespraken we de verkiezingsuitslag. We noteerden de monsteroverwinning van de partij van onze klusjesman Jan. In Uitgeest hadden de kleine partijen ook de beste resultaten gescoord. Dat leidde ook bij ons tot fraaie nieuwe partij-namen. Die zal ik u besparen, want over vier jaar kunnen we weer nieuwe namen leren. Als grote winnaar de PU, Progressief Uitgeest, met 6 van de 15 zetels wil ik noemen. Dat wordt naar het zich laat aanzien een blijvertje. Alleen even wachten of ze het zwembad en de dorps-bieb overeind houden. Dat zijn zaken die ze onder andere beloofd hebben in hun programma. Hoewel ze bij de realisatie van hun plannen de steun van minstens twee partijen nodig hebben. Maar wie zou hen de steun durven onthouden. Als Uitgeest in hemelsnaam maar zelfstandig blijft de komende vier jaar!

Toen wij aan de koffie zaten, kwam Pilates-lerares Marrigje met de ballenzak binnen. Zij kreeg voordat de les begon ook nog een snelle bak, maar daarna trokken de vrijwillige gymnastiekers zich terug voor hun wekelijkse oefeningen terug in de oefenzaal van Thuisbij. In een krap half uur werkten zij zich het zweet op hun voorhoofden. Ondertussen werkte Erica zich ook in het zweet, maar dan bij het aanrecht. Het werd bami deze keer. Bijzonder geslaagd.

Nog voor de maaltijd hoorden we het lief en leed van ex-Thuisbij-ers. We duimen met z'n allen voor een zo goed mogelijk verloop van hun kwalen. Maar we hoorden ook van goed verlopend ziek-zijn. Ik weet niet of dat op alle dagen gebeurt, maar op vrijdag is dat vaste prik. Hoewel het woord 'prik' misschien al te beeldend is.

Waar we zelden melding van maken is de puzzel-activiteiten van mede-Thuisbij-ers. Dat is een van de vaste bezigheden van de vaste legpuzzelploeg. Het is een bijna heilige bezigheid. Ze zitten met minstens vier dames gespannen om het puzzelbord. Iedere deelneemster mag aanleggen. Fout aangelegde stukken wordt door de medespeelsters liefdevol van het bord verwijderd. Soms geschiedt het verwijderen in gepaste stilte, soms ook wordt de 'verbetering' van commentaar voorzien, maar altijd liefdevol.

Dat was zogezegd smikkelen voor onze monden. In het zonnetje. Dat was lente in de zon. Dat was voor de een verwennen en voor de ander verwend worden.

Lees alle dagboek verslagen op http://uitgeest.thuisbij.eu/dagboek-van-jan