Thuisbij - het dagboek van Jan

Wat ooit als therapie is begonnen, mondde uit in een dagboek met boeiende en soms ontroerende verhalen. In deze column schrijft Jan Baaij over zijn dagen bij Thuisbij Uitgeest.

Er werd door wie nog kon vrijelijk gedanst en iedereen bladerde door de tekstboekjes om het Uitgeester volkslied uit volle borst mee te kunnen zingen

Vrijdag 2 februari 2018
Vanmorgen stond ik op en meteen wist ik dat het een heugelijke dag was, namelijk de verjaardag van Ilona. Ik deed ter wille van het feest na het wassen een beetje stinkie stinkie op. Dat is bij ons ten huize iets uit een flesje op naam van David Beckham. Dat ruikt niet alleen lekker maar ook erg feestelijk. Zo was ook de leenauto erg feestelijk, en zelfs de chauffeur Rob deed zijn best en schiep een feestelijke sfeer en repeteerde een Amsterdams volkslied.

De ochtend werd verder gevuld met koffie drinken en monchou taart eten en cadeautjes aan de feesteling overhandigen. En tegelijkertijd een dikke kus uitdelen op de linker of rechter wang. Of op beide wangen. Dat mocht ook. Daarna werden de taken verdeeld waardoor iedereen het idee had dat hij of zij uitgenodigd was op het feest.

In de Eerste Kamer waren de dames en heren volop aan het pilatussen onder leiding van cursusleidster Marrigje. Op die manier trachtte iedereen zich zo goed als maar enigszins kan voor te bereiden op het grote feest. Op die manier namelijk werd gewerkt aan een uitgelezen conditie van geest en lijf, zodat men duidelijk voorbereid was op het grote feest dat voor de middag op het programma stond.

In de Tweede Kamer werd met vrouw en macht gewerkt aan de voorbereiding van het middagmaal. Op het menu stond gado gado. Het gerecht volgens het recept van Ilona's moeder stond boven aan op Winnie's verlanglijstje. En de feesteling, onze Ilona, was zelf zo in de gloria dat ze jubelend meedeed aan de bereiding. Tess boog zich diep over de sperzieboontjes en liet niet toe dat iemand zich ook maar met één vinger aan haar boontjes kwam. Daarna kon iedereen smullen van het Thuisbij-feestmaal. Iedereen koos het woord van Tinie om het feestmaal te kwalificeren: het was – hoorden we menigmaal - 'verrukkuluk." Daarna was het tijd voor de meeste feestgangers een korte rustpauze op de ruststoelen in te lassen zodat zij zich uitgerust aan de after dinner party konden laven.

Op de party verschenen zo goed als alle partners van de dagelijkse Thuisbijers. De verrukkuluke begeleiding van de feestliederen werd op weergaloze wijze verzorgd door de zangstem van Hetty en uitnemend begeleid door de vingervlugge tonen van Jan's accordeon, kortom het werd een jubelend feest waaraan Ilona met grote glimogen deelnam. Er werd door wie nog kon vrijelijk gedanst en iedereen bladerde door de tekstboekjes om het Uitgeester volkslied uit volle borst mee te kunnen zingen, zelfs als zij van opa of oma dat volkslied nog niet geleerd hadden. Wat een party, wat een unieke sfeer, wat een verrukkuluk feest.

Lees alle dagboek verslagen op http://uitgeest.thuisbij.eu/dagboek-van-jan