Het dagboek van Jan

Zij rijdt het Putter-achtig wagentje van de ene naar de andere kant van het vertrek.

Wat ooit als therapie is begonnen, mondde uit in een dagboek met boeiende en soms ontroerende verhalen. In deze column schrijft Jan Baaij over zijn dagen bij dagbesteding Thuisbij.

Vrijdag 11 augustus 2017

De laatste dag voor de klussers. De grote verrassing vertoont zich als we voor de voordeur uitstappen en bij Thuisbij binnenstappen. We snappen het meteen als we van Ilona horen dat Rob en zijn hulp Cor tot kwart over 12 (24.00) bezig zijn geweest met de laatste klussen. De collega's van Thuisbij zitten prinsheerlijk aan de bekende tafel met uitzicht op de in gebruik genomen nieuwe woonkamer met glas-in-lood deuren. Ze kijken er bijna deftig naar. Wat een prachtig gezicht. Natuurlijk is de ingebruikname gepaard gegaan met de heerlijkste taart, echt op z'n Thuisbij-s.

In de zinnen waarmee men de verbouw prijst, klinken voortdurend woorden van bewondering door. De verwondering kent geen grenzen. De bekende meubelen zijn alreeds op hun nieuwe plaats gezet. Hier en daar kan de plaatsing nog aangepast worden, de ervaring zal uitwijzen of de inrichting in het dagelijks gebruik bevalt, maar het staat al vast op zijn nieuwe plek. Als de tafel gedekt gaat worden, demonstreert Ilona alvast een handig karretje om de borden en schotels van de Eerste naar de Tweede Kamer te vervoeren. Zij rijdt het Putter-achtig wagentje van de ene naar de andere kant van het vertrek. We kijken vol stille bewondering toe.

Nou, stille bewondering? De Tweede Kamer staat stijf van de galm. Dat gaat over zeggen de kenners als de meubelen en de gordijnen geleverd worden. Indien nodig wordt er later een advertentie geplaatst voor een vrijwillige butler, die kan dan bij grote drukte het voertuigje van de Eerste naar de Tweede Kamer chauffeuren. Dan kan Ilona ook aanzitten aan ons buffet.

Terwijl wij een kleine rondgang door de nieuwe kamer krijgen gaat het schilderij – creatie van de bekende creatieve dames – voorbij. Ook met kreten van bewondering. Hoe hebben zij de kleuren en vormen zo goed, zo passend kunnen kiezen. In de loop van de ochtend komt er een eethoek (tafel en zes stoelen) binnen in het nieuwe vertrek. Past ook al zo goed.

Wat past nog meer? De nieuwe klep in het hart van Henk. Hij blijft nog even in het hospitaal, ter observatie. Wij hebben daar alle vrede mee. Henk moet even enige tijd herstellen, maar hij komt daarna graag bij ons in de keuken terug. In Henk's keuken kookt vandaag Erica hete bliksem. Ze doet vurig haar best, maar ze redt het net niet om het precies om 12.00 uur af te hebben. Maar, het is wel erg heet. En zo hoort het ook.

Lees alle dagboek verslagen op http://uitgeest.thuisbij.eu/dagboek-van-jan