Thuisbij - het dagboek van Jan - Zo gezegd zo gedaan

Vrijdag 18 mei 2018

Het was al dik half een, toen Hannie me na het middageten thuis bracht. Hannie? Zult u, trouwe lezer, zeggen, hadden we die naam al niet onder de assistenten-staf van Thuis Bij? Inderdaad, de Hannie van vandaag was zogezegd 'nieuw' onder de stafleden van Thuis Bij. Maar zij had haar sporen in het 'vak' al ruimschoots verdiend. Laten we haar maar Hannie II noemen.

Dat zij niet nieuw is merk je onder andere aan het besturen van de rolstoel. Dat gaat 'smooth' zouden de Engelsen zeggen. Oké, maar je moet het meer gedaan hebben met zo'n onhandig log ding, stoep of, stoep af, kuil hier, kuil daar. Trouwens, de bestratingen van Uitgeest vragen ook veel ervaring zodat je je rijstoel in het midden van de straat weet te houden. Zo gezegd zo gedaan is een simpel gezegde, maar het doen is minder simpel. Maar, laat dat dus maar aan Hannie over. Ilona heeft er gewoon een ervaren kracht aan.

Ook ervaren is onze Pilatus-lerares. Klein maar fijn. Marrigje is haar naam. Zij is al jaren 'bevriendind' met onze Ilona, tot in het uitgaansleven toe. Ze vertellen daar met enige graagte over. Ze zijn zelfs steeds graag bereid een belevenis uitgebreid te herhalen. Dat 'klein maar fijn' leidde een keer tot ware lachbuien. Een mans-persoon trachtte in de feesttent bij 'de voetbal' bij Marrigje in het gevlei te komen. Dat ging goed, totdat Marrigje zich vlotweg omdraaide en de vleiende jongeman met een rood hoofd uitriep "het is de moeder van …" en hij noemde de naam van een van zijn vrienden.

Marrigje was vandaag weer terug van vakantie in Frankrijk en dus ging de Pilatus-cursus blijmoedig door waar Marrigje 4 weken geleden gebleven was, namelijk bij het hanteren van de ballen. En wij even blijmoedig 'hoog die ballen, tussen de knieën die ballen, knijpen in die ballen, rollen die ballen'.

De recept voor het diner van vanmiddag was schijfjes rode bietjes en een stukje lekker gekruid vlees, en bijzonder lekker gebakken aardappel. Simpel, maar lekker. Gewoon zalige maaltijd.

Aan het eind van de maaltijd mag ik wel weer opscheppen. Eten bij Thuisbij was zoals altijd een belevenis, een feest.

Lees alle dagboek verslagen op http://uitgeest.thuisbij.eu/dagboek-van-jan